رای شماره 1027 هیات عمومی دیوان عدالت اداری با موضوعابطال بند ج بخشنامه شماره 10250 90 730 - 23 1 1390 |
شماره هـ/90/760 24/1/1393تاریخ دادنامه : 19/12/1392 شماره دادنامه: 1027 کلاسه پرونده : 90/760مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداریشاکی : خانم سعیدیموضوع شکایت و خواسته : ابطال بند «ج» بخشنامه شماره 1050/90/230ـ 23/1/1390 معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیسجمهور و الزام به تبدیل وضعیت استخدامی از حالت پیمانی به رسمیگردش کار : شـاکی به موجب دادخواستی ابطال بند «ج» بخشنامه شماره 1050/90/230ـ 23/1/1390 معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیسجمهور و الزام به تبدیل وضعیت استخدامی از حالت پیمانی به رسمی را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که: « با سلام و احترام معروض میدارد: این جانب شاکی فوقالاشعار در تاریخ 26/4/1380 با مدرک تحصیلی دیپلم متوسطه به استخدام پیمانی اداره کار و امور اجتماعی استان آذربایجان شرقی درآمده و در تاریخ 1/1/1384 به اداره کل کار و امور اجتماعی استان زنجان منتقل و مشغول به کار میباشم. طبق تبصره 2 ماده 7 قانون نحوه تعدیل نیروی انسانی، دسـتگاههای دولتی مـصوب سال 1366 مجلس شورای اسلامی و با عنایت به داشتن نزدیک به 10 سال سابقه کار به صورت پیمانی، اداره کل متبوع (مشتکیعنه 2) میباید نسبت به تبدیل وضع استخدامی این جانب از حالت پیمانی به رسمی اقدام نماید لیکن اداره موصوف، بند ج بخشنامه شماره 1050/90/230ـ 23/1/1390 (مشتکیعنه 2) که داشتن سابقه کار لازم را به تاریخ تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری (15/9/1386) مقید کرده است، مانع تبدیل وضعیت استخدامی عنوان مینماید. نظر به این که بخشنامه مذکور برخلاف اطلاق قانون نحوه تعدیل نیروی انسانی دستگاههای دولتی مصوب سال 1366 مجلس شورای اسلامی (تبصره 2 ماده 7) و رأی شماره 450ـ 31/6/1387 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری انشاء و صادر شده، لذا بدواً ابطال بخشنامه موصوف (بند ج) و سپس الزام مشتکیعنه ردیف اول و دوم به تبدیل وضع استخدامی این جانب از حالت پیمانی به رسمی مورد استدعاست. » «ج: مشمولین رأی 450 عبارتند از کارکنانی که تا تاریخ تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری 15/9/1386 به استناد تبصره (2) ماده (7) قانون نحوه تعدیل نیروی انسانی مصوب 27/10/1366 مجلس شورای اسلامی دارای حداقل 8 سال سابقه خدمت پیمانی میباشند. » رئیس امور حقوقی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیسجمهور، به موجب لایحه شماره 35704/91/31ـ 21/8/1391 اعلام کرده است که: « به موجب تبصره 2 ماده 57 قانون برنامه پنجم توسعه، تبدیل وضعیت کارمندان پیمانی به رسمی، بدون نیاز به آزمون، با رعایت سقف اعتبارات و مجوزهای استخدامی، با تشخیص و تأیید معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی و معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیسجمهور مجاز است. بنابراین، تبدیل وضع شاکی از پیمانی به رسمی بدون این که مراتب به تأیید این معاونت و معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی رئیسجمهور برسد، برخلاف مقررات قانون برنامه پنجم توسعه خواهد بود. عنایت دارند از تاریخ لازم الاجراء شدن قانون برنامه پنجم توسعه (1/1/1390)، تبدیل وضع کارمندان پیمانی به رسمی صرفاً در محدوده همین تبصره امکانپذیر است و با توجه به ماده 53 آئین دادرسی دیوان عدالت اداری، حکم این تبصره در واقع تغییر در آرای قبلی هیأت عمومی در این زمینه (آرای شماره 450ـ 1/6/1387 و 200 ـ 25/5/1389) محسوب میشود و در نتیجه آرای مزبور در مورد شکایات به خواسته تبدیل وضع از پیمانی به رسمی، از تاریخ 1/1/1390 به بعد، قابلیت استناد ندارند. ضمناً شرایط و ضوابط تبدیل وضع کارکنان پیمانی به رسمی منطبق با احکام مقرر در قانون برنامه پنجم توسعه، در بخشنامه شماره 1309/91/200ـ 22/1/1391 این معاونت مشخص و به کلیه دستگاهها ابلاغ شده است. بنابراین طرح تقاضای ابطال بند ج بخشنامه موردنظر بیمورد است و تقاضای رد آن را دارد.» هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می کند. رأی هیأت عمومیبا توجه به این که مطابق ماده 127 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال 1386، کلیه قوانین و مقررات عام و خاص مغایر با این قانون به جز قانون بازنشستگی پیش از موعد کارکنان دولت، از تاریخ لازمالاجراء شدن قانون لغو شده است و قانون مذکور درخصوص تغییر وضعیت استخدامی مستخدمانی که قبل از اجرای قانون یاد شده به استخدام پیمانی درآمدهاند، متضمن حکمی نیست، بنابراین حکم مقرر در تبصره 2 ماده 7 قانون نحوه تعدیل نیروی انسانی مصوب سال 1366 که تبدیل وضعیت مستخدمان پیمانی به رسمی را منوط به داشتن 8 سال سابقه خدمت به صورت پیمانی در همان دستگاه دانسته است، با حاکمیت قانون مدیریت خدمات کشوری لغو نشده است و تا تاریخ لازمالاجراء شدن حکم مقرر در تبصره 2 ماده 57 قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران حاکمیت داشته است، بنابراین بند (ج) بخشنامه شماره 1050/90/230ـ 23/1/1390 به شرح فوقالذکر مغایر قانون است و با توجه به این که مرجع تفسیر و تبیین آراء مراجع قضایی، مرجع صادرکننده رأی است، بند (ج) بخشنامه مورد اعتراض که در مقام تفسیر رأی هیأت عمومی است، از حدود اختیارات صادرکننده بخشنامه خارج است و به دلایل فوق و مستند به بند 1 ماده 12 و مواد 88 و 13 قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392، حکم بر ابطال بند ج بخشنامه شماره 1050/90/230ـ 23/1/1390 از تاریخ تصویب صادر و اعلام میشود. رسیدگی به خواسته موردی شاکی به شعبه دیوان عدالت اداری ارجاع میشود. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری معاون قضائی دیوان عدالت اداری ـ علی مبشری |
URL : https://www.vekalatonline.ir/articles/55304/رای-شماره-1027-هیات-عمومی-دیوان-عدالت-اداری-با-موضوعابطال-بند-ج-بخشنامه-شماره-10250-90-730---23-1-1390/ |