رسوایی غرب در نقص حقوق کودکان افغانی و عراقی

  آمریکایی‌ها در حالی مدعی نقض حقوق بشر در ایران هستند که آمارهای سازمان ملل متحد نشان می‌دهد رشد بی‌سوادی در کشور افغانستان بعد از حمله آمریکا به این کشور رشد فزاینده‌ای داشته است.

این موضوع در حالی است که ایران نه تنها برای ریشه‌کنی بی‌سوادی در جامعه ایرانی تلاش می‌کند که حتی با دستور رهبر معظم انقلاب نیز تسهیلاتی برای تحصیل رایگان دانش‌آموزان مهاجر و بیگانه حاضر در ایران نیز فراهم شده است.

حالا سوال اینجا است که چه کسی ناقض حقوق کودکان محسوب می‌شود، ایران یا غرب؟

آمارهای سازمان ملل نشان می‌دهد، حدود 9.5 میلیون نفر از اتباع افغانستان در سراسر این کشور بی‌سواد هستند که از این تعداد 5.5 میلیون نفر زن و 4 میلیون نفر را مردان تشکیل می‌دهد.

گزارش سازمان ملل متحد همچنین حاکی از این است که 48 درصد افراد در سنین 7 تا 12 سال از تحصیل بازمانده و بیسواد مانده‌اند.

با حمله آمریکا به افغانستان در سال 2001 و پیش از آن حاکمیت طالبان بر افغانستان که با حمایت آمریکایی‌ها رشد کرده و در فاصله سال‌های 1996 تا 2001 بر افغانستان حاکم بودند، بسیاری از مدارس در افغانستان تعطیل شد و مکتب‌ خانه‌هایی هم که تحت نظارت طالبان بود، تنها مبانی این گروه تروریستی را ترویج داده و کمتر به رشد علمی کودکان توجه داشتند. بر اساس آمارها 2.3 میلیون نفر از دانش‌آموزانی که باید در فاصله سال‌های 2005 تا 2015 در افغانستان به مدرسه می‌رفتند، از تحصیل بازمانده و حالا بی‌سواد هستند.  این در حالی است که بر اساس آماری که صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسیف) منتشر کرد، حدود 60 هزار کودک در شهرهای مختلف افغانستان مشغول دست فروشی و کارهای  سخت هستند.  اوضاع اقتصادی در افغانستان پس از حمله طالبان و آمریکا به این کشور روز به روز بدتر شده است و حتی تشکیل دولت مستقل و تامین امنیت نسبی هم نتوانسته به بهبود شرایط اقتصادی در این کشور کمک کند.

  ایران کشور پیشرو در مبارزه با بی‌سوادی

با وجود شرایط بد سوادآموزی در افغانستان، اما آمارها حاکی از شرایط خوب دانش آموزان در ایران است.

در حالی که  ایران در سال‌های اخیر به بهانه‌های مختلف از سوی آمریکا و غرب به نقض حقوق بشر متهم می‌شود اما توجه به آموزش کودکان به عنوان یکی از معیارهای مهم در توجه به حقوق بشر در دستورکار همه دولت‌های جمهوری اسلامی قرار داشته است.

آنگونه که وزیر آموزش و پرورش ایران می‌گوید: در همه شهرها و روستاهای کشور و حتی مناطق عشایرنشین دسترسی به مدرسه وجود دارد. این در حالی است که حدود 100 مدرسه در کشور کمتر از 5  نفر دانش آموز دارد اما به دلیل تعهد دولت برای تسهیل دسترسی دانش ‌آموزان به تحصیل این مدارس دایر هستند و در جهت توسعه سوادآموزی در کشور فعالیت می‌کنند.

علاوه بر آموزش‌های رسمی دانش‌آموزان، مسئولان سازمان نهضت سوادآموزی هم در تدارک محو بی‌سوادی در سنین زیر 50 سال در کشور هستند؛ به طوری که قرار بود تا پایان سال 93 هیچ فرد زیر 50 سال بی‌سوادی در کشور وجود نداشته باشد که البته به دلیل برخی مشکلات این هدف به تعویق افتاده و آنگونه که مسئولان آموزش و پرورش می‌گویند، این هدف به زودی محقق می‌شود.

علاوه بر تلاش دولت برای سوادآموزی کودکان ایرانی، اما حضور یک میلیون مهاجر بیگانه مجاز در کشور و البته حضور دو میلیون مهاجر بیگانه غیرمجاز هم باعث نشده تا مسئولان ایرانی از آموزش این افراد غافل باشند و با وجود رویه‌هایی که برای تحصیل کودکان خانواده‌های مهاجر به ایران وجود داشت اما رهبر معظم انقلاب اسلامی در دستوری تاریخی از مسئولان خواستند تا زمینه تحصیل رایگان مهاجران افغانی را در کشور فراهم کنند تا دانش آموزان افغانی حاضر در ایران بی‌سواد نمانند.

در حالی که ماده 26 منشور جهانی حقوق بشر مقرر کرده است: «آموزش و پرورش حق همگان است. آموزش و پرورش می‌بایست، دست کم در دروه‌های ابتدایی و پایه، رایگان در اختیار همگان قرار گیرد. آموزش ابتدایی می‌بایست اجباری باشد.» اما در سه گزارشی که احمد شهید گزارشگر به اصطلاح حقوق بشر سازمان ملل متحد در خصوص ایران تحویل داده است هرگز اشاره‌ای به توسعه آموزش و پرورش در ایران پس از انقلاب اسلامی نشده است.

سازمان‌های مدعی حقوق بشری در حالی نسبت به موضوعات بی‌اساس بیانیه‌‌ها و قطعنامه‌های مختلفی صادر می‌کنند که حالا در روز جهانی مبارزه با بی‌سوادی کمترین توجهی به کودکان افغانی، عراقی، سوری و یمنی که به واسطه آتش‌افروزی‌های غرب از تحصیل بازمانده‌اند ندارند و این در شرایطی است که ایران علاوه بر کودکان خود، دغدغه آموزش کودکان عراقی و افغانی را هم دارد همواره به نقض حقوق بشر متهم می‌شود اما چرا کسی از جنایت بزرگ غرب در حق کودکان افغانی، عراقی و سوری حرفی نمی‌زد، جای سوال دارد!